लेखक : श्रीकांत आव्हाड
======================
तुम्हाला एखाद्या पर्वताच्या शिखरावर जायचंय. तिथे जायचं कसं याची तुम्हाला कोणतीही माहिती नाही, ना तिथे जायला कोणतीही पाऊलवाट आहे. तुमच्यासाठी तो पर्वत पूर्णपणे अनोळखी आहे. अशावेळी तुम्ही पायथ्यापासून सुरुवात करताना थोडे घाबरतात, वर जाऊ शकेल का वाचा विचार करता, शक्य होईल का याचाही विचार करता. पण तुम्ही एक निश्चित ध्येय्य ठेऊन पुढे जात असाल तर या विचारांना तुम्ही लगेच बाजूला सारून दिसेल त्या मार्गाने चढाई सुरु कराल.
आता पुढे काय? वर जाण्यासाठी रास्तच नाहीये. आपल्याला अंदाजेच वर जायचं आहे. तुम्ही एक मोकळा वाटणारा असा रास्ता पकडता. हळूहळू चढण सुरु होते. थोडं पुढे गेल्यावर, चार-पाचशे पावले चालल्यावर लक्षात येत कि आपण ज्या मार्गाने चाललोय तो रास्ता आपल्याला भलतीकडेच घेऊन जातोय. शिखर दुसरीकडेच राहिलंय. तुम्ही पुन्हा शे-दोनशे पावले मागे येता. मागे येऊन आता शिखराकडे पाहून पुन्हा नवीन मार्ग शोधता. पुन्हा नव्या वाटेने प्रवास सुरु होतो.
पुन्हा चार-पाचशे पावले वर गेल्यानांतर रास्ता चुकल्यासारखं वाटतं. तुम्ही पुन्हा काही पावले खाली उतरता. शिखराचा अंदाज घेता. कोणत्या मार्गाने शिखरावर जात येईल याचा विचार करता आणि पुन्हा नवा मार्ग निश्चित करून पर्वतावर चढाई सुरु करता. अशाच प्रकारे तुमचा काही पावले चढाई पुन्हा काही पावले माघारी असा कार्यक्रम चालतो. काही वेळा अशी परिस्थिती येते कि जेवढे वर गेले आहात त्यापेक्षाही खाली येऊन पूर्णपणे दुसरा मार्ग निवडावा लागतो… रस्त्यात आडवे येणारे दगड गोटे, किडे किरकुडे, अडचणी, काटे, खाचखळगे अशा सर्व परिस्थिलाही तुम्हाला सामोरे जावे लागते.
पण असे चढ उतार करता करता एका ठराविक उंचीवर गेल्यानंतर तुम्हाला जाणवतं कि इतक्या अडचणींचा प्रवास करता करता सुद्धा आपण खूप वर आलोय. आता पुढे कसं जायचं, मार्ग कसा शोधायचा, चढण करताना काय काय गोष्टी लक्षात घ्यायच्या अशा सर्व बाबींचा अंदाज तुम्हाला येतो. आणि तुम्ही आणखी भक्कमपणे आणि विश्वासाने पावले टाकायला सुरुवात करता. मजल दरमजल करत तुम्ही शेवटी ते शिखर गाठता. आणि शिखरावर गेल्यानंतर जो तुम्हाला नजारा दिसतो तो अविस्मरणीय असतो, तो फक्त आपल्यासाठीच आहे याची जाणीव होते, आणि मागचा सगळा त्रासदायक प्रवास आपण क्षणार्धात विसरून जातो.
हे वाचताना, हा प्रवास तुम्हाला तुमच्या व्यावसायिक आयुष्याशी जोडला गेल्यासारखा वाटतोय? ९०% जणांना आपल्या व्यावसायिक आयुष्याचा प्रवास इथे जाणवला असेल. माझा प्रवास असाच आहे. काही पावले पुढे काही मागे, काही वेळेस आधीपेक्षाही मागे जाऊन पुन्हा नवीन प्रवास. आपल्या प्रत्येकाच्याच व्यावसायिक आयुष्यात अशी स्थित्यंतरे घडत असतात. आपल्या सर्वांचाच व्यावसायिक प्रवास असाच असतो. याच मार्गाने आपण पुढे जात असतो. कोणतेही अडथळे नसलेला, अडचणी नसलेला, खाचखळगे नसलेला रास्ता हा फक्त गाड्यांच्या रेसिंग साठीच असतो, जिथे तुम्ही कुठेच जात नाहीत, फक्त एकाच ठिकाणी फिरत राहता.
आपल्या व्यावसायिक आयुष्याबद्दल या व्यतिरिक्त जास्त काही सांगायची गरज नाही. जे काही मला सांगायचंय ते वरील पाच परिच्छेदांत मी सांगितलं आहे. हा पर्वत म्हणजे आपल्या व्यावसायिक आयुष्याचा प्रवास आहे. हा प्रवास खाचखळग्यांनी, अडीअडचणींनीच भरलेला असतो. जे व्यवसायात काही वर्षांपासून आहेत, स्थिरस्थावर झालेले आहेत त्यांना या गोष्टीचा अनुभव आधीच आलेला असतो. पण जे व्यवसायात येऊ इच्छितात त्यांनी या परिस्थितीचा विचार करूनच या क्षेत्रात प्रवेश करावा. आणि अशा प्रवासासाठी तयार राहावे. आणि जे व्यवसायात आले आहेत, पण ज्यांना अनुभव नाही अशांनी या परिस्थितीसाठी नेहमी तयार राहावे. प्रत्येकाचा व्यावसायिक आयुष्याचा प्रवास अनोळखी जंगलातूनच असतो. तिथे मार्ग शोधण्यापासून सर्व काही स्वतःलाच करावे लागते. पण मजल दरमजल करत शिखरापर्यंत आपण पोचतोच…
पण, शिखर गाठल्यावर शांत बसून राहायचं नाही, पुन्हा नवीन पर्वतावर प्रवासासाठी तयार व्हायचं. कारण हा प्रवास अनंत आहे.
व्यवसाय साक्षर व्हा…
उद्योजक व्हा…
समृद्ध व्हा…
_
श्रीकांत आव्हाड
७७४४०३४४९०
Business Consultant
www.ShrikantAvhad.com
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
‘उद्योजक मित्र’ सोशल मीडिया नेटवर्क फॉलो करा :: फेसबुक • ट्विटर • इंस्टाग्राम
All rights are reserved. Violation of copyright will result into legal action.
लेखनाचे सर्व हक्क राखीव आहेत. कॉपीराईट हक्कांचा भंग दिवाणी व फौजदारी कारवाईस पात्र राही